Największym wyzwaniem w rozwoju człowieka jest zbudowanie zdrowej autonomii.     Dopóki jej nie zbudujemy myślimy o sobie tak jak myślą o nas inni. Myślimy o sobie tak jak myślą o nas inni dopóki nie poczujemy kim jesteśmy, dopóki nie rozpoznamy własnych potrzeb, talentów, zasobów, deficytów, własnego Światła i własnego Cienia, dopóki nie przyjmiemy bez oporu własnej historii od urodzenia do dziś.

Dopóki nie zbudujemy zdrowej autonomii poprzez odzyskanie zablokowanej w traumach         i stresie energii witalnej, budujemy swoje życie według cudzych przekonań i podawanych sugestii, a to jest nieświadome poddawanie się zbiorowej, zewnętrznej  hipnozie.

Dopiero zdrowa autonomia pozwala na samodzielne kreowanie spełnionego życia mimo zewnętrznych ograniczeń oraz zrozumienie samego procesu życia.

Moja 20-letnia praktyka terapeutyczna ewoluowała przez te wszystkie lata do podejścia integratywnego łączącego różne nurty i  biorącego pod uwagę wielopoziomowość ludzkiego doświadczenia – Świadomości (w rozumieniu Ego), Podświadomości i Nadświadomości (Wyższego Ja). Podejście integratywne pozwala dobierać narzędzia i oddziaływania dostosowane do etapu rozwoju człowieka.

Terapia może w różnym stopniu angażować Świadomy i Podświadomy umysł. W trakcie praktyki i na własnym doświadczeniu zauważyłam, że wprowadzone elementy pracy w ciałem w postaci głębszej relaksacji  i  rozluźnienia pozwalały na lepszy  kontakt  z  Podświadomością,  pamięcią  i  emocjami.  Stąd  moje zainteresowanie hipnozą i stanem transu hipnotycznego, który  w  naturalny  i  bezpieczny sposób  dzięki  głębokiemu  rozluźnieniu  pozwala  dotrzeć do  zapisów w Podświadomości i dokonać w nich pozytywnej zmiany. Podobne efekty można uzyskać w autohipnozie.

Energia podąża za uwagą – jak mówi trzecia zasada Huny – „ a kiedy energia płynie  do konkretnego obiektu, na którym się skupiamy, obiekt ten wypełnia się nią. Pod wpływem doenergetyzowania  jego  wzorzec  musi  się  zmienić, tak  jak  lód, któremu  dostarczono  ciepła  zamienia  się  w  wodę, a podgrzewana woda przechodzi w stan lotny. Wzorzec, któremu dostarczyliśmy dodatkowej energii albo zmienia się w doskonalszą  wersję samego siebie albo też przekształca się w coś całkowicie innego.”  Str.206 - „Szaman Miejski- jak zmieniać życie za pomocą huny, pradawnej wiedzy hawajskich szamanów”, Serge Kahili King

To właśnie obserwuję w procesach terapii i hipnoterapii.

Hipnoza ma długą historię i tradycję od pradawnych uzdrawiających praktyk szamańskich, poprzez praktyki medytacyjne mistrzów wschodu, aż po współczesny nurt hipnozy Ericsonowskiej (Miltona Eriksona). Można uznać hipnozę za inny rodzaj medytacji, ponieważ podobnie jak medytacja jest zatrzymaną, skoncentrowaną uwagą.

Hipnoza mimo potocznych przekonań jest metodą bezpieczną, ponieważ jak pokazuje doświadczenie nie  jest  możliwe  całkowite  obejście  czynnika  krytycznego  (funkcji  Świadomego  Umysłu), co oznacza, że osoba znajdująca się w hipnotycznym transie może w każdym momencie  odrzucić sugestie terapeuty oraz wyjść z transu. W stanie prowadzonego transu zachowujemy pełną świadomość i za pomocą podawanych przez terapeutę sugestii  (tzw.indukcji hipnotycznej)  wchodzimy w stan głębokiej koncentracji na wewnętrznym doświadczeniu, co oznacza, że kierujemy naszą uwagę do wnętrza, a za nią podąża tam nasza energia witalna.

”Stojąc nadal z zamkniętymi oczami, z otwartym skupieniem, odwracacie swoją uwagę od świata zewnętrznego, a wasze fale mózgowe spowalniają od stanów beta do alfa. To powoduje, że myśli, analizy i gwar w waszej głowie uspokajają się, wywołując stan transu i czyniąc was bardziej sugestywnymi. Jak wiadomo z poprzedniego rozdziału, im dłużej pozostajemy w stanie transu tym mniejszy jest opór wobec nowych informacji wprowadzanych do podświadomego umysłu. Kiedy znajdujemy się we wzniosłym stanie emocjonalnym, który dopasowuje nas do naszej przyszłości, jesteśmy bardziej skłonni zaakceptować, uwierzyć i poddać się intencjonalnym myślom równym tym emocjom. To znaczy myśli, wizje, obrazy, które tworzy nasz umysł, mogą przejść poza umysł analityczny i możemy zaprogramować autonomiczny układ nerwowy, aby stworzyć biologię nowej przyszłości” –str.342 - Dr Joe Dispenza „Jak uwolnić swój nadprzyrodzony potencjał – Jak zwykli ludzie mogą robić niezwykłe rzeczy”.

Idea czy przekonanie raz przyjęte przez Podświadomość pozostaje w niej do czasu, aż zostanie zastąpione innym.

Podświadomość jest najbardziej chłonna do mniej więcej 7 roku życia dziecka zanim dziecko w pełni rozwinie funkcję myślenia abstrakcyjnego (możliwość analizowania, abstrahowania, porównywania informacji, rozumienia metafor, żartów, kłamstw) i funkcję mentalizacji (możliwości myślenia o myśleniu).

Do tego czasu dziecko myśli konkretnie co znaczy, że wszystko co słyszy, widzi, odczuwa bierze dosłownie, ma dużą podatność na sugestie, a Podświadomość bez czynnika krytycznego wszystko zapisuje.  

Takie dziecięce, niezintegrowane jeszcze z całością części naszej osobowości, w życiu dorosłym wpływają lub nawet chwilami przejmują nasze świadome myślenie i sprawiają, że naszym reakcjom, wyborom, decyzjom brakuje osadzenia w realności. To jest często przyczyną różnych niechcianych konsekwencji życiowych i sytuacyjnych oraz różnych stanów emocjonalnych - lęków, niepewności, poczucia niższej wartości, stanów frustracji z powodu niepowodzeń w naszych dążeniach, złości przechodzącej łatwo w agresję skierowaną na siebie lub na zewnątrz jako odreagowanie, różnych objawów psychosomatycznych albo po prostu bólu emocjonalnego o różnym nasileniu.

Każda myśl powoduje fizjologiczną reakcję w ciele.

Przeżycia emocjonalne, które nie mogły być pomyślane (przetworzone poznawczo) z powodu stresu przekraczającego    możliwości   organizmu   ludzkiego   szczególnie   dziecka   zostają   automatycznie i obronnie stłumione i wyparte do Podświadomości i pozostają zamknięte, zamrożone w ciele, żeby organizm mógł zachować równowagę. Wszystko co stłumione, wyparte lub zamrożone ma wpływ na kształtowanie się młodej osobowości, a przez to potem na nasze dorosłe życie. W naturalny sposób nasza zablokowana w trudnych wspomnieniach i w ciele energia witalna, próbując się uwolnić wprowadza nas w przymus powtarzania.

To czego oczekujemy nawet podświadomie ma tendencję do urzeczywistniania się. Nasza energia podąża za naszą uwagą.

Terapie psychologiczne, hipnoterapia, praca z ciałem np. analiza bioenergetyczna  stwarzają możliwość wydobycia z Podświadomości  i  uwolnienia  tego  co   kiedyś    musiało   być   stłumione    i   wyparte,  znalezienia   połączeń   pomiędzy   teraźniejszością i przeszłością, złożenia naszej osobistej historii w jedną pełną całość dającą zrozumienie i zgodę na to kim jesteśmy.

Sam proces uwalniania z Podświadomości tego co tam utknęło sprawia, że odzyskujemy naszą własną witalną energię, która w tym co zostało wyparte była związana. A co być może najważniejsze- możemy odzyskać połączenie z naszą Nadświadomością (Wyższym ja, Intuicją) i pozwolić się Jej prowadzić, kreując spełnione życie.

Ważne – żadna terapia nie rozwiąże wszystkich naszych problemów i nie uwolni wszystkiego co wyparte, ale poprzez zainicjowanie procesu uwalniania i poszerzania perspektywy, da narzędzia do świadomego życia.

Terapia psychologiczna przebiega w ustalonych ramach, spotkania mogą się odbywać raz w tygodniu i trwają 50 minut. Podczas wstępnych konsultacji, które są aktywnym dialogiem staram się pomóc  nazwać powody dla których człowiek rozważa podjęcie terapii psychologicznej, opowiedzieć w jaki sposób pracuję i czego się możemy spodziewać w trakcie procesu terapii. Uzgadniamy również potrzebny czas terapii. Zwykle proponuję terapię określoną w czasie.

Hipnoterapia jest zwykle poprzedzona konsultacją wstępną i konsultacją po sesji hipnoterapii.

Ważne – kiedy terapia ma szansę być skuteczna

W   procesie   każdej   terapii   potrzebna   jest  aktywna,  świadoma  współpraca  klienta  z  terapeutą i określony stan świadomości sprzyjający uczeniu się, rozwojowi emocjonalnemu i rozwojowi Świadomości.

Osoby, które pozostają w wieloletnich terapiach farmakologicznych mogą być w odmiennym stanie świadomości, w którym nie doświadczają w pełni swoich emocji przez co ich proces rozwojowy może być ograniczony w swojej dynamice. Ponadto mogą być uzależnione od leków i wtedy potrzebny jest inny rodzaj specjalistycznej terapii ukierunkowanej na wyjście z uzależnienia. To samo dotyczy osób nadużywających innych substancji psychoaktywnych.